Στην πιο κάτω αληθινή ιστορία : Από 3 ετών η Μαρία έβλεπε τον πατέρα της μεθυσμένο να κτυπά και να βρίζει την μητέρα της. Αυτή η σκηνή επαναλαμβανόταν για χρόνια στο σπίτι της Μαρίας. Από τα τέσσερα της χρόνια η Μαρία παρηγορούσε την Μάνα της . Μετά που την κτυπούσε η μητέρα της Μαρίας πήγαινε στο δωμάτιο της Μαρίας τρέμοντας και παραμιλώντας. Μερικές φορές ο πατέρας της ερχόταν στο δωμάτιο της και ακόμα και εκεί φώναζε και έβριζε την μάνα της ..
Η Μαρία στην παιδική ηλικία της χρειαζόταν να έχει κάποιον να εκφράσει τον πόνο και τον φόβο της για να μπορέσει να αποβάλει την λύπη της, αλλά δεν είχε κανένα .
Καθώς μεγάλωνε η Μαρία προσπαθούσε συνεχώς να βρίσκει άντρες η γυναίκες προβληματικές έτσι να μπορέσει να παίζει τον ρόλο που έμαθε στο σπίτι . Να τους φροντίζει και να την βασανίζουν !! Όταν την γνώρισα είχε περάσει και ακολούθως χωρίσει από δύο βασανιστικούς γάμους και πολλές άλλες άσχημες και βάναυσες σχέσεις. Και ποια ήταν η δουλεία της Μαρίας ? Ψυχολόγος θεραπεύτρια με ειδικότητα στης παρενοχλημένες γυναίκες !!
Η Μαρία παίζει , και επαναλαμβάνει το δράμα της παιδικής της ηλικίας. Προσέχει προβληματικές γυναίκες και μπλέκει σε σχέσεις με βάναυσους άντρες. Προσέχει ανθρώπους αλλά κανένας δεν προσέχει την ίδια . Η μπλοκαρισμένη συναισθηματική ενέργεια του παρελθόντος της εκφράζετε έτσι απλά με τον μοναδικό τρόπο τον οποίον εκπαιδεύτηκε , να επαναλαμβάνει σαν ηθοποιός αυτά που έχει μάθει ….
Πολλοί από εμάς θέλουμε ασυνείδητα να βασανιζόμαστε όπως την Μαρία, η με τσιγάρο, ποτό, κουμάρι , έγκλημα, βία , υπερφαγία , κακές σχέσεις ,κομματικά , κτλ
Γιατί ?
Έτσι έχουμε μάθει …..

Μετά από 21 χρόνια γάμου, η γυναίκα μου ήθελε να βγάλω μία άλλη γυναίκα έξω για δείπνο και κινηματογράφο σινεμά . Μου είπε "Σ 'αγαπώ, αλλά ξέρω ότι και αυτή η άλλη γυναίκα σε αγαπά και θα ήθελε να περάσει λίγο χρόνο μαζί σου."
Η άλλη γυναίκα, που η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ ήταν η μητέρα μου, η οποία είναι χήρα για 19 χρόνια. Οι απαιτήσεις της δουλειάς και τα τρία παιδιά μου δεν μου επέτρεπαν να την επισκέπτομαι συχνά , μόνο περιστασιακά. Έτσι εκείνο το βράδυ την κάλεσα να πάμε έξω για δείπνο και μετά για κινηματογράφο . " Τι συμβαίνει μαζί σου , είσαι καλά ;" ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι ο τύπος της γυναίκας που υποψιάζεται πώς τέτοια απότομη πρόσκληση είναι σημάδι κακών ειδήσεων. «Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ευχάριστο να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί », τις είπα . "Μόνο οι δυο μας." Εκείνη το σκέφτηκε για μια στιγμή, και στη συνέχεια είπε: «Θα το ήθελα και εγώ πάρα πολύ."
Αυτή την Παρασκευή μετά τη δουλειά, καθώς οδηγούσα για να πάω να την πάρω από το σπίτι της ήμουν λίγο νευρικός. Όταν έφτασα στο σπίτι της, παρατήρησα ότι και αυτή , επίσης, φαινόταν να είναι νευρική για το ραντεβού μας. Με περίμενε στην πόρτα με το ωραίο παλτό της . Είχε κατσαρά μαλλιά και φορούσε το φόρεμα που είχε φορέσει για να γιορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Χαμογέλασε με ένα πρόσωπο που ήταν τόσο λαμπερό σαν άγγελος . "Είπα στους φίλους μου ότι θα έβγαινα έξω με το γιο μου, και ήταν εντυπωσιασμένοι», είπε, και καθώς μπήκε στο αυτοκίνητο. "Ανυπομονούν να ακούσουν για τη συνάντησή μας."
Πήγαμε σε ένα εστιατόριο που, αν και δεν ήταν κομψό, ήταν πολύ ωραίο και άνετο. Η μητέρα μου πήρε το χέρι μου σαν να ήταν η Πρώτη Κυρία. Αφού καθίσαμε, έπρεπε να διαβάσω το μενού αφού δεν έβλεπε πολύ καλά. Σήκωσα τα μάτια μου και είδα τη μαμά μου να κάθεται εκεί και να με κοιτάζει. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο ήταν στα χείλη της. " Ήμουν εγώ αυτός που σου διάβαζα τα μενού όταν ήσουν μικρός », είπε. "Ήρθε η ώρα να χαλαρώσεις και επέτρεψε μου να σου διαβάσω εγώ το μενού σήμερα," απάντησα. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση - τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά μιλούσαμε για τα πρόσφατα γεγονότα της ζωής μας . Μιλήσαμε τόσο πολύ που χάσαμε τον κινηματογράφο. Καθώς φτάσαμε στο σπίτι της αργότερα, είπε, "Θα πάω ξανά έξω μαζί σου και πάλι, μόνο αν μου επιτρέψεις μου να σε καλέσω." Συμφώνησα.
"Πώς ήταν το δείπνο σας;" ρώτησε η γυναίκα μου όταν πήγα σπίτι. "Πολύ ωραία. Πολύ πιο ωραία από ό, τι θα μπορούσα να έχω φανταστεί », απάντησα.
Λίγες μέρες αργότερα, η μητέρα μου πέθανε από μια ξαφνική καρδιακή προσβολή. Συνέβηκε τόσο ξαφνικά που δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω κάτι γι 'αυτήν. Όταν πέρασε λίγος καιρός , έλαβα ένα φάκελο με ένα αντίγραφο μιας απόδειξης ενός εστιατόριου ,ήταν το ίδιο με αυτό που είχα δειπνήσει με την μητέρα μου. Ένα συνημμένο σημείωμα, έγγραφε: «Έχω πληρώσει τον λογαριασμό προκαταβολικά . Δεν ήμουν σίγουρη ότι θα μπορούσα να είμαι εκεί? Αλλά παρ 'όλα αυτά, πλήρωσα για δύο θέσεις - ένα για εσένα και το άλλο για τη σύζυγό σου. Ποτέ δεν θα γνωρίσεις τι σήμαινε εκείνο το βράδυ για μένα. Σ 'αγαπώ, γιε μου. "
Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα τη σημασία του να λες στον κατάλληλο χρόνο : «σ 'αγαπώ» και να α δίνεις στους αγαπημένους σου το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Δώσε τους το χρόνο που τους αξίζει, γιατί αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα αναβάλλεις για "κάποια άλλη στιγμή."