Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Αυτος: Μου λείπεις.

Αυτη: Και;

Αυτος: Πραγματικά μου λείπεις.

Αυτη: Εντάξει.

Αυτος: Λυπάμαι.

Αυτη: Για ποιο λόγο;

Αυτος: Επειδη αγνόησα τις προσπάθειές που εκανες να επικοινωνήσεις μαζί μου.

Αυτη: Εντάξει. Συνήθισα,μετά κουράστηκα, γι 'αυτό σταμάτησα να προσπαθώ και αρχισα να ξεχνάω.

Αυτος: Εγω... προσπάθησα να σε ξεχάσω.Γιατι....

Αυτη: .... Εντάξει.

Αυτος: Γιατί είναι ενταξει;

Αυτη: Πέρασα τις μέρες μου ελπίζοντας ότι θα γυρίσεις, αλλά ποτε δεν το εκανες.
Άρχισα να αντιμετωπίζω την πραγματικότητα, και άποφασισα να προχωρήσω μπροστα.

Αυτος: Περίμενε ...άργησα πολυ;

Αυτη: Αν αργησες για τι;

Αυτος: Να γυρισω σε μας;

Αυτη: Ξέρεις, πάντα ήθελα να το ακούσω αυτο απο εσένα. Τότε, πριν από ένα χρόνο. Αλλά ... συνηθισα μόνο να ευχομαι γι 'αυτό .. τότε συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν θα συνέβαινε, οπότε σταμάτησα να ελπίζω.

Αυτος: Πραγματικά λυπαμαι, αλλά μην ανησυχεις, αυτή τη φορά, θα κάνω τα ονειρα σου πραγματικότητα.

Αυτη: Σειρά μου να ζητήσω συγνώμη. Έχεις ραγίσει την καρδιά μου ήδη. Δεν μπορώ να ρισκαρω να συμβει και παλι. Θα σπασει..Σε ευχαριστώ ούτως ή άλλως.

Που επικοινωνησες μαζί μου μετά από ένα χρόνο σιωπής....

Δεν υπάρχουν σχόλια: