Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ...

Ένα μικρό πουλί πετούσε νότια για να αποφύγει τον χειμώνα.
Έκανε πολύ κρύο, το πουλάκι πάγωσε και έπεσε στο έδαφος
σε ένα μεγάλο αγρό. Ενώ έτρεμε εκεί, ήλθε μια αγελάδα
και κόπρισε επάνω του.
Καθώς το παγωμένο πουλάκι ήταν μέσα στον σωρό της κοπριάς,
διαπίστωσε ότι ζεστάθηκε.
Η κοπριά το ξεπάγωσε.
Καθώς λοιπόν ήταν ζεστό και χαρούμενο, άρχισε να κελαηδά.
Μια περαστική γάτα άκουσε το κελάηδημα και έτρεξε να δει από πού προέρχονταν.
Ακολουθώντας τον ήχο, η γάτα βρήκε το πουλάκι στην στοίβα
της κοπριάς, και αμέσως το άρπαξε και το έφαγε.
Ηθικά διδάγματα της ιστορίας:
(1) Όποιος σε χέζει δεν είναι απαραίτητα εχθρός σου.
(2) Όποιος σε βγάζει από τα σκατά δεν είναι απαραίτητα φίλος σου.
(3) Και όταν είσαι μέσα στα σκατά, είναι καλύτερο να κρατάς το στόμα σου κλειστό...

ΑΝ ΣΑΣ ΑΓΓΙΞΕ? ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ & ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙ>>
ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΔΑΚΡΥΣΕΤΕ....

Όταν δε θα θέλω να κάνω μπάνιο,
να μη θυμώνεις και να μη με κάνεις να αισθάνομαι άσχημα.
Θυμάσαι τότε που ήσουν μικρό κορίτσι και έπρεπε να σε κυνηγάω
λέγοντάς σου δικαιολογίες και προσπαθώντας
να σε κάνω να κάνεις ντους;
Όταν δεις πόσο ανίδεη θα είμαι σχετικά με τη νέα τεχνολογία,
δώσε μου χρόνο να μάθω και να μη με κοιτάς με αυτόν τον τρόπο...
Θυμήσου γλυκιά μου, σε έμαθα υπομονετικά να κάνεις πολλά
όπως να τρως σωστά, να ντύνεσαι, να χτενίζεις τα μαλλιά σου
και να τα βγάζεις πέρα με τα καθημερινά θέματα της ζωής.

Την ημέρα που θα δεις ότι έχω γεράσει, σε παρακαλώ
να είσαι υπομονετική, αλλά πιο πολύ να προσπαθήσεις
να καταλάβεις τι περνάω.

Αν περιστασιακά τα χάνω και ξεχνάω για ποιο πράγμα μιλάγαμε,
δώσε μου χρόνο να θυμηθώ και αν δεν τα καταφέρω,
μη γίνεις νευρική, ανυπόμονη ή αλαζονική. Να ξέρεις μέσα σου
ότι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα είναι να είμαι μαζί σου.

Και όταν τα γέρικα, κουρασμένα μου πόδια δεν με αφήνουν
να μετακινούμαι τόσο γρήγορα όσο πριν, δώσε μου το χέρι σου
όπως σου πρόσφερα εγώ το δικό μου όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα.

Όταν αυτές οι μέρες έρθουν, να μην είσαι λυπημένη ...
απλά να είσαι μαζί μου, και να με καταλαβαίνεις καθώς προσπαθώ
να φτάσω στο τέλος της ζωής μου με αγάπη.
Θα εκτιμώ και θα σε ευχαριστώ για το δώρο του χρόνου
και της χαράς που μοιραστήκαμε. Με ένα μεγάλο χαμόγελο
και την τεράστια αγάπη που πάντα είχα για σένα, απλά θέλω να πω,
σε αγαπώ ...γλυκιά μου κόρη...
Μου λείπεις, η μαμά....
«Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα, του για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς. Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.

Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.

- Τι θέλεις; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος. Δεν βλέπεις, ότι μιλώ με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω:

Τότε η μικρή του είπε:
- Θέλω να σου μιλήσω για τον αδελφό μου, που είναι πολύ άρρωστος, και θέλω να αγοράσω ένα θαύμα!
- Συγγνώμη, της απάντησε αυτός, αλλά δεν πουλάμε θαύματα.
- Ξέρετε, είπε το κοριτσάκι, ο αδελφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του, που μεγαλώνει, κι ο μπαμπάς μου λέει, ότι μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει. Λοιπόν, ποσό κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω. Έχω χρήματα… .

Ο αδελφός του φαρμακοποιού, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση, ρώτησε την μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδελφός της.

- Δεν ξέρω. του απάντησε με μάτια βουρκωμένα. Εκείνο που ξέρω είναι, ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα. Γι' αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ, με τα δικά μου χρήματα.

Στην ερώτηση του καλοντυμένου κυρίου, πόσα λεφτά έχει. Η μικρή του απάντησε «Ένα δολάριο και 11 σέντς, κι αν χρειασθούν και άλλα θα τα βρω».
- Τι σύμπτωση, χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος. Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα, για ένα μικρό αδελφό: Ένα δολάριο και 11 σεντς!
Πήρε τα λεφτά, έπιασε την μικρή απ' το χεράκι, και της είπε: «Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδελφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα»...

Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ο Κάρτον Άρσμποργκ, ο γνωστός νευροχειρουργός.

Η εγχείρηση έγινε με επιτυχία και ο μικρός αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του υγιής.

- Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα, ψιθύρισε η μαμά. Απορώ πόσο θα κόστισε.

Η μικρούλα χαμογέλασε. Ήξερε ακριβώς πόσο κοστίζει ένα θαύμα: «ένα δολάριο και 11 σέντς, συν την πίστη ενός μικρού παιδιού...».

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Ένας πατέρας που είχε οικονομική άνεση ήθελε να διδάξει στον γιο του τι σημαίνει πραγματικά φτώχεια., Πήρε λοιπόν τον γιό του για να περάσει κάποιες μέρες στο χωριό μαζί με μια οικογένεια στο βουνό.
Αφού πέρασαν τρεις μέρες στο βουνό ρώτησε ο πατέρας τον γιο του επιστρέφοντας στο σπίτι:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία» απάντησε ο γιος.
«Και τι έμαθες;» ρώτησε ο πατέρας.
Ο γιος απάντησε:
- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί έχουν άλογα, σκύλους, γάτες, κατσίκες και κουνέλια
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα πανέμορφο ποτάμι δίχως τέλος
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα…
- Εμείς παίζουμε και ζούμε στην εικονική πραγματικότητα του play station ενώ αυτοί παίζουν και τρέχουν στα λιβάδια χωρίς να φοβούνται τ’ αυτοκίνητα
- Εμείς τρώμε συσκευασμένα έτοιμα φαγητά γεμάτα συντηρητικά, ενώ αυτοί αγνά λαχανικά από το κήπο τους και φρέσκα φρούτα από τα δέντρα
- Εμείς έχουμε έπιπλα και πόρτες από πλαστικό, σκεύη από πλαστικό, παιχνίδια από πλαστικό, ενώ αυτοί ζουν σε σπίτια φτιαγμένα από υλικά που παίρνουν από τη φύση: ξύλο, πέτρα, λάσπη, σίδερο.
- Εμείς ζούμε "καλώδιωμένοι" με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τη γη τους, την οικογένειά τους.
Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του…
Και ο γιος τελείωσε λέγοντας:

«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…»

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Κάποιος χθες σε ένα τηλεοπτικό κανάλι κρατούσε στο χέρι ένα χαρτονόμισμα των 500 ευρώ.
Ρώτησε : ‘’Ποιός θέλει αυτό το χαρτονόμισμα των 500 ευρώ ?’’
Όλοι στην αίθουσα σήκωσαν πάνω το χέρι.
Είπε : ‘’Θα δώσω το χαρτονόμισμα σε ένα από εσάς αλλά πρώτα θα κάνω αυτό ....’’Τσαλάκωσε το χαρτονόμισμα μπροστά σε όλους.’’
Ρώτησε ‘’Ποιός θέλει αυτό το τσαλακωμένο χαρτονόμισμα των 500 ευρώ ?’’
Όλοι στην αίθουσα σήκωσαν πάνω το χέρι.
Εντάξει τους είπε :’’ Τι αν κάνω αυτό’’ . Έριξε το χαρτονόμισμα στο πάτωμα και άρχισε να κλοτσά και να χοροπηδά πάνω στο χαρτονόμισμα με τα παπούτσια του.
Το μάζεψε από το πάτωμα τσαλακωμένο , λερωμένο , λασπωμένο . Και τους ξανάκανε την ίδια ερώτηση :
‘’Ποιός θέλει αυτό το τσαλακωμένο, λερωμένο, λασπωμένο, χαρτονόμισμα των 500 ευρώ ?’’
Όλοι ξανά στην αίθουσα σήκωσαν πάνω το χέρι.
Φίλοι μου τους είπε : ‘’ Σήμερα ακούσατε το πιο σημαντικό μάθημα της ζωής σας ‘’ :
Ότι και να έκανα στο χαρτονόμισμα εσείς πάλι το θέλατε γιατί δεν έχασε την αξία του. Ακόμα αξίζει 500 Ευρώ !!’’
Στην ζωή μας τσαλακώνουν , μας κτυπούν, μας ρίχνουν κάτω στο πάτωμα , μας ποδοπατούν …….
Έτσι πιστεύουμε πως δεν έχουμε αξία….. Ότι και να συνέβηκε και ότι πρόκειται να συμβεί στην ζωή σου ποτέ δεν θα χάσεις την αξία σου.
Είσαι μοναδικός !! Είσαι ξεχωριστός !!
Μην το ξεχνάς ποτέ .
ΠΡΟΣ : Εκεινον/η
Ξέρεις κατι???
κουραστηκα να ελπιζω και να προσπαθω...Κουραστηνα να ειμαι παντα εδω για σενα
και εσυ να με θυμασαι μονο οταν με χανεις...Κουραστηκα να μην ξερεις τι θες
τη στιγμη που ΑΠΛΑ τα θες ολα και δεν σου αρκει τιποτα...
Δεν θελω πια να ειμαι η σιγουρια σου,Δεν θελω να ειμαι η σιγουρια κανενος...
Κουραστηκα να σε βλεπω να ψαχνεσα παντου και απλα να γυρνας σε μενα οταν με εχεις αναγκη...
Συγνωμη αγαπη μου θα μου λειψει το χαμογελο σου Μα το δικο μου μου λειπει περισσοτερο....